Chłoniak u psa

Źródło: https://wetgliwice.pl/

Czym jest chłoniak u psa i co oznacza on dla starego psa?

W onkologii weterynaryjnej chłoniaki to szczególna grupa nowotworów złośliwych, które wywodzą się z komórek układu limfatycznego. Przekłada się to na ich drogi szerzenia, które obejmują głównie węzły chłonne i łączące je naczynia limfatyczne. Odróżnia je to od drugiej najpopularniejszej grupy nowotworów złośliwych, jakimi są wyrastające z tkanek nabłonkowych raki, szerzące się przede wszystkim drogą naczyń krwionośnych.

Chłoniak powstaje poprzez nadmierne namnażanie się niedojrzałych komórek układu limfatycznego, które w warunkach prawidłowych różnicują się w leukocyty. Na tej podstawie wyróżnia się wśród chłoniaków dwie główne grupy, które obejmują prawie wszystkie tego typu nowotwory występujące u psów:

• chłoniaki B-komórkowe powstają z niedojrzałych limfocytów B,
• chłoniaki T-komórkowe powstają z niedojrzałych limfocytów T.

Znaczną większość tych chorób u psów stanowi pierwsza grupa. Szacuje się, że chłoniaki B-komórkowe to około 75% wszystkich przypadków. Chłoniaki ogółem stanowią również pokaźny odsetek wszystkich nowotworów u psów, bo aż 14%.

Stopień złośliwości wśród chłoniaków jest bardzo zróżnicowany. Szerzej poruszymy ten temat, mówiąc o rokowaniach tych nowotworów.

Postacie chłoniaków

Chłoniaki występujące u psów zostały przez lekarzy weterynarii podzielone na kilka głównych postaci, różniących się umiejscowieniem. Większość, bo około 80%, stanowi tak zwana postać wieloogniskowa, określana też jako obwodowa. Choroba zajmuje w niej wiele obwodowych węzłów chłonnych brzucha i klatki piersiowej, obejmując często żuchwę. Około 5% to postać śródpiersiowa, zwana również grasiczą. Nazwa ta wskazuje na główne narządy, które zostały objęte chorobą, czyli grasicę oraz węzły chłonne śródpiersiowe. Kolejne 5% stanowi postać pokarmowa, która najczęściej przyjmuje formę dobrze odgraniczonych guzów lub rozległych nacieczeń ścian jelit i żołądka. Rzadszymi postaciami są chłoniaki skóry, nerek i układu nerwowego; tym pierwszym, z racji ich szczególnego charakteru, poświęcimy nieco więcej uwagi w dalszej części artykułu.